خاطرات خوابگاه

گاهی دل خوشی های زندگی آنقدر فوران میکند که نمیدانی بخاطر کدامشان خوشحال باشی. گاهی از زمین و زمان خبرهای خوب میبارد و این وسط "تو" هستی که شک میکنی به خواب و بیداری ات! گاهی قدم زدن با یک دوست، آنقدر شیرین است که دعا میکنی کاش زمان در آن لحظه متوقف خاطرات خوابگاه...

خیلی دقیق بخواهم بگویم، درست بیست و سه ساعت و چهل دقیقه و شانزده ثانیه است که به طرزِ دهشناکی، نه اعصاب دارم و نه حوصله. کز کرده‌ام روی تَختَم و به گوشه‌ای از اتاق خیره مانده‌ام. هیچ صدایی برایم لذت‌بخش نیست و از دیدن هیچ جُنبنده ای خوشحال نمیشوم. به خاطرات خوابگاه...